بخشی از متن مدل ساختاري عوامل خانوادگي با نقش واسطه‌گري عوامل فردي براي رفتارهاي تحصيلي دانشآموزان :
تعداد صفحات : 21
پژوهش حاضر با هدف مدل یابی روابط بین عوامل خانوادگی(کارایی خانواده, درک از رفتاروالدین) بر رفتارهای تحصیلی با واسطهگری عوامل فردی(خودکارآمدی و خودتنظیمی) انجام گرفت. جامعه این تحقیق تمامی دانشآموزان متوسطه شهر شیراز است که در سال تحصیلی 2018-2017 مشغول تحصیل در یکی از دبیرستانهای شهر شیراز بودند. جهت انتخاب نمونه 581 نفر از دانشآموزان با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای تصادفی چند مرحلهای انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ادراک کودک از رفتار والدین(POPS) گرولینگ و همکاران (1997), پرسشنامه عملکرد خانواده مک مستر(1983), پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد(1995), پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان(SEQ-C) موریس(2001) و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر(1980) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون معادلات ساختاری نشان داد مدل مورد نظر از برازش مطلوبی برخوردار است. در مجموع یافتهها موید آن بود که ویژگیهای فردی دانشآموزان می تواند تاثیر عوامل خانوادگی بر رفتارهای تحصیلی را واسطهگری کند.