بخشی از متن مقاله عصر تصوير بي حجابي و بي حجابي اجباري بررسي وضعيت تصوير بي حجابي در دور? پهلوي دوم :
تعداد صفحات :29
دربار مواجه جامع ایران با پدید حجاب (به‌خصوص حجاب زنانه), دو دیدگاه به‌ظاهر متفاوت وجود دارد؛ اول مقاومت مردم در برابر بیحجابی اجباری (کشف حجاب) در دور رضاخان پهلوی و دوم مطابق با برخی از دیدگاه‌ها, واکنش به حجاب اجباری یا قانون حجاب در دور جمهوری اسلامی. در دور اول, در ذیل سیاستهای «تجدد آمران» غربی, بیحجابی و در دور دوم حجاب امری تحمیلی محسوب میشود. بین این دو دوره, حکومت 37 سال پهلوی دوم قرار دارد که بهرغم استمرار سیاستهای تحمیل بیحجابی, کمتر مورد تحلیل قرار گرفته است. تحمیل بیحجابی در این دوره, برخلاف دور پهلوی اول, مستقیماً در صحن واقعی اجتماعی نبود, بلکه از طریق گسترش تصاویر رسانهای و تبلیغاتی و تأثیر بر ناخودآگاه ذهن کنشگران اجتماعی صورت گرفت. بهعلاوه, این سیاستها از ده 1340 با طرح توسع سرمایهداری پیوند خورد. در این مقاله, برای بیان ویژگی تصویری بیحجابی, از تعبیر «تصویر بیحجابی» استفاده شده است. این تصویر از اندام زنانه یا مردانه عمدتاً تحت تأثیر صنایع سینما و موسیقی پس از جنگ جهانی دوم گسترش یافت. پیش از آن, آشکار‌شدنِ تصاویر بیحجاب از اندام زنانه یا مردانه چندان رایج نبود یا حداقل نشان تجدد, ترقی و شخصیت تلقی نمیشد. در مقال حاضر, با استفاده از نظری انتقادی مکتب فرانکفورت و چارچوب روشی صنعت فرهنگ, که در نیم دوم قرن بیستم صورتبندی شد, به بررسی وضعیت تصویر بیحجابی و تأثیر سیاستهای پهلوی دوم بر آن خواهیم پرداخت. در نتیجهگیری, اولاً اشاره خواهیم کرد که توجه به ویژگی تصویری تحمیل بیحجابی, که از دور پهلوی دوم شروع شد, میتواند دو دیدگاه به‌ظاهر متضاد دربار واکنش جامع ایران به حجاب را توضیح دهد. ثانیاً, با توجه به استمرار تصاویر رسانهای در دور جمهوری اسلامی, پژوهش دربار منازع تصویر باحجاب‌ـ تصویر بیحجاب ضرورت دارد.