بخشی از متن مقاله شناسايي و سطح‌بندي موانع ارتقاي مديريتي زنان در نظام آموزش و پرورش مبتني بر مدل‌سازي ساختاري تفسيري :
تعداد صفحات :27
هدف پژوهش حاضر شناسایی و سطحبندی موانع ارتقای مدیریتی زنان در نظام آموزش و پرورش است. روش پژوهش, مطالعه موردی است و به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از تکنیک مدل‌سازی ساختاری تفسیری برای سطحبندی موانع و دستهبندی آن‌ها استفاده شد. جامعه آماری پژوهش را اعضای هیئت‌علمی دانشگاهها تشکیل میدهند که از بین آن‌ها 13 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش به شیوه هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه خودتعاملی محققساخته بود. به منظور سنجش و ارزیابی روایی پرسش‌نامه از ملاک روایی محتوایی استفاده شد. بدین صورت که پرسش‌نامه در ابتدا از سوی متخصصان حوزه زنان بررسی و پس از اصلاحات عوامل نهایی تدوین شد. نتایج پژوهش نشان داد که 10 عامل به‌عنوان موانع نهایی مؤثر بر عدم ارتقای مدیریتی زنان در نظام آموزش و پرورش به حساب میآیند. همچنین, تحلیل حاصل از داده‌ها به سطحبندی مدل به 8 سطح منجر شد. سطح هشتم مدل شامل هنجارهای مبتنی بر سنتگراییاند. سطح هفتم شامل غلبه فرهنگ مردسالاری و نگرش کلیشهای به مدیریت زنان است. تبعیضهای جنسیتی نانوشته به‌عنوان سطح ششم مدل به حساب میآید. عاملهای نپذیرفتن مدیریت زنان از سوی کارکنان و همچنین ناتوانی زنان در برخورد قهرآمیز و ریسکناپذیری مشترکاً به‌منزله سطح پنجم مدل به حساب میآیند. نداشتن خودباوری و اعتمادبه‌نفس زنان به‌منزله سطح چهارم مدل و تعارض شغلی با وظایف خانوادگی نیز به‌منزله سطح سوم مدل به‌دست آمد. همچنین, عاملهای نپذیرفتن مسئولیت مدیریتی از سوی زنان به‌منزله سطح دوم و عدم شایستهگزینی به‌منزله سطح اول است.