بخشی از متن نگاهي انتقادي به جايگاه زن ايراني در متون کهن فارسي (از آغاز طاهريان تا پايان خوارزمشاهيان) :
نام کنفرانس, همایش یا نشریه : مسکويه
تعداد صفحات :25
زنان در همه ادوار تاریخی شاخصی از رشد و توسعه انسانی در عرصه های مختلف حیات بشری بوده و هستند, بررسی جایگاه زن ایرانی, در هر دوره از تاریخ ایران, درحقیقت, بررسی فراز و فرودهای حیات اجتماعی و فردی مردمان این سرزمین است. برای درک وضعیت زنان در ایران و نقش آن ها در زندگی سیاسی, اجتماعی با سیر بستر تاریخی, اجتماعی مسائل بنیادین, مانند مقام و منزلت زن در جامعه, ملهم از مجموعه ارزش ها, اعتقادها, باورها, حضور مستقیم و غیرمستقیم آن ها در تشکیلات اجتماعی سیاسی و نقش آن ها در تحولات اجتماعی, که همگی عناصر اساسی در پدید آوردن فرهنگ سیاسی جامعه است, باید مدنظر داشته باشیم.بررسی وضعیت حال هر پدیده اجتماعی, بدون شناخت پیشینه تاریخی آن, ممکن نیست. برای شناخت گذشته جامعه ایرانی و وضعیت فرهنگی و اجتماعی آن در گذشته مورد تفحص این پژوهش و جایگاه زنان در آن, استخراج جایگاه زن ایرانی در متون کهن فارسی در دوره یاد شده کمک شایانی در نمایاندن جایگاه و نقش زنان در آن دوره حساس تاریخی می کند. دوره ای که پس از دو قرن سکوت و خاموشی, ادبیات مکتوب فارسی از دل حکومت های نیمه مستقل ایرانی جوانه زد و در پناه وزرا و امرای دانش دوست و هنرپرور در اندک زمانی به شایستگی سر برآورد و بالنده شد و آثار ارزنده و بنامی از قلم بزرگانی چون فردوسی, بیهقی, غزالی, عنصر المعالی, ناصرخسرو و دیگران در تاریخ ایران آن روزگار به جا گذاشت که در عین نام آوری و سرآمدی, پشتوانه و پناه ادبیات فارسی در ادوار آینده ایران شد.
کلید واژه: زنان, متون کهن, فرهنگ, جایگاه, دوره تاریخی